Jak podaje wiele źródeł historycznych, ok. 960 roku niejaki książę Mieszko I z dynastii Piastów zjednoczył rozdrobnione i rządzone przez różnych władców - ziemie polskie. Mieszko I był synem księcia Polan - Siemomysła. Najprawdopodobniej przed przejściem na chrześcijaństwo, jeszcze jako poganin, miał aż siedem żon. Potem jednak, poślubił księżniczkę czeską Dobrawę, a po jej śmierci księżniczkę Odę.
Najprawdopodobniej też, właśnie państwo Polan, dobrze zorganizowane i korzystnie położone, znajdujące się w dość dużym oddaleniu od potężnych królestw, które mogłyby mu zagrozić w dalszym rozwoju, stało się wiodącym w ówczesnym czasie. Zgodnie z legendą, jego pierwszymi twórcami mieli być - Siemowit, Lestek i Siemomysł. Jednak przekazy historyczne dotyczące tego okresu są dość ograniczone. Praktycznie nic nie wiadomo o okresie panowania tych trzech władców. Przyjmuje się, jednak, iż ok.960 roku książę Mieszko, który władał już Wielkopolską i Kujawami, podjął próbę zjednoczenia reszty ziem. Wszedł w posiadanie Pomorza Gdańskiego i Zachodniego, a w późniejszym czasie przyłączył do swego królestwa także Małopolskę. Obszar państwa Polan rozciągał się więc od Odry na zachodzie po Bug na wschodzie, od Bałtyku na północy, a granicę południową stanowiły Karpaty.Mieszko I oparł społeczną organizację państwa na tzn. kmieciach (chłopach), którzy zajmowali się uprawą własnej ziemi. Na ich barkach znalazł się obowiązek utrzymania państwa, gdyż zostali oni zobowiązani przez władcę do składania danin na ten cel. Zaś siła militarna państwa Polan spoczęła na drużynie książęcej. Byli to zawodowi żołnierze opłacani żołdem przez księcia. Reszta mieszkańców była zobowiązana do składania licznych świadczeń na rzecz księcia i jego dworu. W tym czasie wykształcają się także nowe zawody, powstają wioski specjalizujące się w produkcji określonych towarów, tzn. wsie służebne.
Przez ziemie Polan przechodzą też liczne szlaki handlowe, co sprzyja rozwojowi polskiej gospodarki. Handlowano m.in. bursztynem, suknem, solą, wyrobami rzemieślniczymi, niewolnikami. W tym samym czasie powstają liczne nowe grody, którymi rządzą lokalni książęta.
Mieszko I zdawał sobie także doskonale sprawę z konieczności rozwinięcia polityki zagranicznej przez swoje państwo. Aby lepiej chronić niezależność swych ziem, musiał zawrzeć więc pewne sojusze, które pozwoliłyby mu na dalszy rozwój królestwa. Mając do wyboru - sojusz z potężną Rzeszą lub układ z Bolesławem Czeskim, Mieszko I zdecydował się na związek z Czechami. Rodziło to bowiem możliwość rozwinięcia współpracy politycznej na bardziej partnerskich warunkach, niż z Niemcami. Stąd w 965 roku doszło do zawarcia układu pomiędzy Mieszkiem I a Bolesławem Czeskim, na mocy którego miało dojść do zaślubin księcia Polan z księżniczką czeską Dobrawą. Ślub ten miał być gwarantem połączenia ziem obu państw, a dodatkowo Mieszko I wraz ze swym ludem zdecydował się na przyjęcie chrześcijaństwa z rąk czeskich. Co niezwykle istotne, Czechy zobowiązały się do pomocy w chrystianizacji nowych ziem, poprzez wysłanie misjonarzy na terytorium Związku Wielickiego oraz Prus. Podpisano także dodatkowy dokument w sprawie współpracy handlowej pomiędzy obu państwami.
Jednym z ważnych powodów zawarcia unii polsko-czeskiej, były niewątpliwie najazdy wojsk czeskich na pogańskie ziemie państwa Polan. Ówczesna Europa była już bowiem w tamtym czasie chrześcijańska, stąd decyzja o przejściu na nową wiarę, była nieodwołalna. Układ ten stał się więc istotnym gwarantem zachowania pokoju i bezpieczeństwa państwa Mieszka I. Zaś Chrzest Polski w 966 roku stał się wydarzeniem politycznym, nadał państwu Piastów, znaczenie międzynarodowe, a także przyczynił się do rozwoju kultury i sztuki chrześcijańskiej. Religia powoli zaczęła jednoczyć kraj, a instytucja kościoła, zaczęła mieć niezwykle istotne znaczenie dla nowej dynastii na tronie Polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz