czwartek, 12 lutego 2009

Polska Piastów a Średniowiecze



Żeby lepiej przyjrzeć się okresowi Średniowiecza w Polsce, należy wyjść od głębszej analizy sytuacji państw ówczesnej Europy. W dwóch poprzednich postach starałam się w sposób dość ogólny przedstawić tło epoki.
Europa wczesnego Średniowiecza ma charakter uniwersalistyczny, teocentryczny, na co ogromny wpływ ma dynamiczny rozwój instytucji Kościoła w tym czasie. Toteż wszystkie państwa pogańskie znajdują się poza tym systemem, nie należą politycznie i ideowo do Europy, pomimo swego położenia geograficznego. To właśnie Kościół katolicki stoi na straży powszechnego porządku, wiedzy, oświaty, a krucjaty są orężem w krzewieniu wiary chrześcijańskiej wśród pogan.
Polska Mieszka I to kraj pogański, którego polityczne 'być albo nie być' zależało właśnie od jak najszybszego przyjęcia chrztu i przejścia księcia wraz z całym ludem słowiańskim na jedyną prawdziwą wiarę. Był to warunek konieczny, aby Polska mogła zaistnieć na arenie politycznej ówczesnej Europy i przez błogosławieństwo zwierzchników Kościoła, wejść w świat nowej cywilizacji. W 966 roku, książę Mieszko I z dynastii Piastów przyjął chrzest z rąk czeskich. Polska dołączyła tym samym do grona państw cywilizowanych i stała się równoprawnym partnerem politycznym dla takich potęg, jak Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego.Dzięki temu wydarzeniu - Mieszko I nawiązał formalne stosunki dyplomatyczne z papiestwem.
Rozpoczął się proces chrystianizacji państwa, a także pierwsze próby zjednoczenia rozdrobnionej struktury państwowej. Polska przestała już być celem najazdów władców państw ościennych, którzy pod płaszczem krzewienia wiary, łupili i grabili kraj. Od tej chwili nie bez znaczenia staje się również udział Polski w kształtowaniu kultury i sztuki wieków średnich.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz